Quai d’ Orsay Imperiales
Δημοσιεύτηκε: Τρί Φεβ 13, 2018 8:19 am
Julieta No 2 178 x 47
sbn 25, 1974 release - discontinued 2015
αστραφτερό κομμάτι μιας brand που τη βαφτίσανε «γαλλική», αλλά μόνο γαλλική δεν είναι
με ένα μόνο πούρο απ΄ το παλιό vitolario που αριθμούσε συνολικά πέντε πούρα, συν τα δυο καινούργια χοντρά
η εξαιρετική αυτή χουλιέτα είναι δυστυχώς - και οριστικά πλέον - discontinued από το 2015
τερματίζοντας στα σαράντα-ένα τον σύντομο αλλά γεμάτο ένταση και πάθος βίο της
πάνω στο rock’ n’ roll μότο «live fast, die young»
πολύ ιδιαίτερο churchill, που ξεκινάει στο ρελαντί, με σανό, ξερά χόρτα, και λίγες φρουτώδεις νότες
και μετά, αρχίζει να παίζει το παιχνίδι, «μάντεψε ποιος ήρθε απόψε»
φορώντας μάσκες κι αλλάζοντας συνέχεια διαθέσεις
συναρπάζοντας και απογειώνοντας το φιλοθεάμον κοινό
σαν παράσταση των πρώτων αυθεντικών Buena Vista Social Club
μ’ έναν απαράμιλλο οίστρο, γεμάτο κουβανέζικη έμπνευση
το κόλπο είναι πολύ ενδιαφέρον και εξόχως συναρπαστικό
αφού o performer τα δίνει όλα καταθέτοντας την ψυχή του στη μαγική βραδιά
δε χαλαρώνει καθόλου, βάζοντας στην πρίζα κάθε unplugged διάθεση
φτιάχνοντας έναν ήχο ηλεκτρικό, με κάθε νότα να σκορπά ανατριχίλες
ο καπνός είναι ιδιαίτερα γλυκός, με μια αίσθηση μελιού
αναδύοντας όμορφα αρώματα από κακάο, κέδρο και γη
ενώ η μυρουδιά της καμένης ζάχαρης είναι ιδιαίτερα εμφανής σε όλη την πορεία
μαζί με πολύχρωμες πινελιές λουλουδιών
ώρες-ώρες ο αέρας φέρνει μυρωδάτες ριπές από σιτάρι
και μετά τη μέση, η σοκολάτα παίρνει το lead και το οδηγεί σ’ άλλες σφαίρες
μαζί με χλωρό φιστίκι, καφέ κι ένα πολύ μαλακό φινίρισμα από μπαχαρικά
και λίγο αργότερα κάνει την εμφάνιση της μια κουστωδία από εσπεριδοειδή
που ιντριγκάρουν όλο το γλυκό σύμπαν του, με γκουρμέ «πίκρες»
το τέλος είναι ένα ολοκαύτωμα, με θυσίες στο Μανιτού όλου του φορτίου
μια μεγαλοπρεπής φωτιά στις μπαρουταποθήκες
σ’ ένα gran finale, αντάξιο της μεγαλειώδους παράστασης που έδωσε ο καλλιτέχνης
μην ακούτε καθόλου αυτά που λένε, πως πρόκειται για ένα «ελαφρύ» πούρο
δεν είναι καθόλου, κι απορώ με αυτά που διαβάζω
το σώμα και το χρώμα είναι πολύ γεμάτα και σούπερ περίπλοκα
προσφέροντας μια πλούσια ποικιλία από βαθιές και κατασταλαγμένες ωδές
ρουφάει, τραβάει και φυσάει σε σούπερ κλίμακες, πολύ άνω και υπεράνω
κατατροπώνοντας στο χαλαρό πολλές χουλιέτες, που θέλουν να το παίξουν αυθεντίες
και που τελικά μπρος στη χάρη του, μοιάζουν απλές δευτεράντζες
με λίγα λόγια πουράκλα, πραγματικά «αυτοκρατορικό»
και κρίμα στο λαιμό των ανθυποευαίσθητων και ταλιροφονιάδων σαϊνιών της habanos…