cigarsforum.gr

Τους περισευουν όντως καπνα? Ειχα την εντυπωση πως ειχαν μικρες σοδειες.

Lcd Takis

Vol.1

Κάπνισα σήμερα το πρωί με καφεδάκι το Νο1 της μαύρης σειράς... Μου ο έδωσε ο ηγούμενος σετ μαζί με τα άλλα 2 αδελφάκια του... Καιρό το έβγαζα από τον υγραντήρα το έπαιρνα μαζί μου αλλά για κάποιο λόγο δεν το καπνιζα και το έφερνα πίσω και ξανά μανά τα ίδια... Έφτασε η ώρα του...



Σκούρο και τραχύ το ράπερ του καθώς και στεγνό...
φόκο και πάμε... Βαρύ καφέ και στο βάθος μια γλύκα που όμως δεν μένει πολύ στο στόμα... Καπνός στεγνός... Φλυδα πορτοκαλιού, γη και λίγα βοτάνια διέκρινα... ελαφρύ προς μέτριο σώμα αλλά χωρίς ζωντάνια μέσα του... Δεν ανοίγει η παλέτα του καθ' όλη τη διάρκεια της φούμας, εκτός από κάτι γλυκό και πικρό κάποιες φόρες μαζί... Μ Ο Ν Ο Τ Ο Ν Ο πούρο...



Πήγε έτσι μέχρι και το 3/3 όπου και έβγαλα τις μπάντες και άνοιξε κατευθείαν το ράπερ

Αν δεν ήταν χορηγια θα είχε άλλη τύχη, δεν θα το πάλευα μέχρι τέλους



Τάκαρε ευχαριστω για τη δυνατότητα που μου έδωσες να το δοκιμάσω... Θα επιστρέψω εν καιρό με τα υπόλοιπα της σειράς

Προχθεσινό βραδινό κάπνισμα!
Το διάλεξα βάση χρόνου καπνίσματος...
Βότανα και λίγα πιπεριά για αρχή χωρίς ιδιαίτερη ένταση... λέω οκ...
Κάτι σαν δέρμα, με αποξηραμένα φρούτα, χωρίς παχύ καπνό...
Πήγαινε να βγάλει κάτι στη συνέχεια χωρίς να μπορεί...
οι ίδιες γεύσεις να εναλλάσσονται ανάμεσα στα παφ και πουφ, σταθερές και χωρίς ένταση...
η αλήθεια είναι ότι κάπου στο τελευταίο τρίτο το άφησα γιατί με κούρασε...
Νομίζω δε θα το επέλεγα ξανά για δοκιμή, αλλά ούτε και θα το έβαζα μέσα στο rotation των πούρων μου!

Πριν 2 χρόνια περιπλανώμενος στα στενά της παλιάς πόλης της Σιένα, είδα σε ένα μικρό μαγαζί habanos specialist και πέρασα το κατώφλι..
Ήταν το μόνο που μου κίνησε το ενδιαφέρον από τα λιγοστά που είχε διαθέσιμα μιας και δεν το είχα βρει σε άλλο ράφι πρότερα, οπότε του χάρισα την ελευθερία από την σκλαβιά της μοναξιάς χωρίς αδέλφια!

Αγνώστων στοιχείων, εκτιμώμενο στο 2019 και πίσω, αν βασιστώ στην απάντηση του μαγαζάτορα ότι το είχε κανένα χρόνο στο ράφι του!

Εχθές κάτι μου είπε να το ανάψω...τραβάει τέλεια αν και όπως το πιάνω φαίνεται πολύ σφιχτό, και ανάβω χωρίς πολλά πολλά.
Κυριαρχεί το ξύλο και μια σοκολάτα υγείας αλλά και κάτι πικάντικο ίσως πιπέρι αλλά χωρίς να κάνει ξεκάθαρη την παρουσία του.. Δεν έχει καθόλου καλό κράτημα η στάχτη του και πέφτει σε κάθε πόντο της στο τασάκι χωρίς να χρειαστεί να την τινάξεις.
Συνέχισε οριακά και στα 2/3 ακριβώς το ίδιο, δίνοντας την εντύπωση του μονότονου και βαρετού αλλά συμπαθητικού βέβαια καθώς δεν χρειάστηκε ούτε διόρθωση στο κάψιμο ούτε μου έσβησε.
Στο πρώτο δαχτυλίδι έδωσε ένα κάποιο ζόρι και ανέβασε ένταση πιπεριών αλλά και πάλι ήταν πολύ αδιάφορο χωρίς να κρατάει η ένταση και εξαφανίστηκε γρήγορα και γύρισε στο ξύλο και στην γη.

*Ίσως να φταίει ότι το συνδύασα με ένα βαρύ σπιτικό τσίπουρο που μου έδωσε ένας φίλος για δοκιμή και το υπερκάλυπτε!

Άλλο ένα τεμάχιο έχω από χορηγία φίλου και αδημονώ να δω πως θα κινηθεί!

Συνεχίζω τη μαδουριάδα. Μετά το Νο.3 έκαψα και το Νο.1 μετά από χρόνια που τα έχω στην κατοχή μου. Εδώ δεν είχαμε να κάνουμε με τραγωδία αλλά με μία χρυσή μετριότητα. Ένιωθα να καπνίζω πούρο Νικαράγουας και μάλιστα μέτριο όχι καλό, με κακάο, χώμα και μπαχαρικά και σε ορισμένα σημεία δέρματα και μελάσα. Επίσης, ποτέ ξανά

πραγματικό Βατερλό τα μαδούρο-μαδέρια των Partagas
θα τρίζουν τα κόκκαλα του don Jaime και του Ramon Cifuentes...

τζάμπα κι οι φιέστες... (η παγκόσμια πρώτη τους έγινε στην Ελλάδα το Μάιο του '19)