cigarsforum.gr

Coronita 117 x 40

ένα machine made πούρο μέχρι το 2002, όπως και πολλά άλλα
που εκτός από τριάδες, κυκλοφορεί και σε dress 25, πάντα σε a/t φυσικά

ανάβοντας, στη ρεσεψιόν με υποδέχτηκαν πιπέρια και χώματα
με μια γεμάτη-πολλά βαρύ αίσθηση, αρκετά ξυλώδη για partagas
με ένα δάσος από βελανιδιές (όχι κέδρο), να σιγοκαίγονται

στη συνέχεια κάπως ισορρόπησε με λίγους καφέδες και δέρματα
αλλά η κυριαρχία του μπαρούτ style εξακολούθησε μέχρι τέλους
με τα ξύλα και τα πιπέρια να αλληλοκατηγορούνται για το «ποιος φταίει»
δίχως αυτό να σημαίνει ότι (επειδή έπινα και τσίπουρο)
με άφησε εντελώς ασυγκίνητο η κάψα και ο νταλκάς του

το θυμόμουνα καλύτερο πάντως, δηλαδή πιο ευλύγιστο
αλλά τελικά οι αναμνήσεις είναι μεροληπτικές
κουβαλώντας, μεταξύ άλλων, και ένα άλλοθι εξωραϊσμού στις βαλίτσες τους…

TEB NOV 07

εδώ έχουμε να κάνουμε με βινταζιά ετών δεκατριών και μάλιστα από εξαιρετικό εργοστάσιο και χρονιά
φυσικά με το παλιό tubo του Jaime αφού τα νέα εμφανίστηκαν τρία χρόνια αργότερα (2010)
και το προηγούμενο Cifuentes δαχτυλίδι, πάνω στο μεταίχμιο της αλλαγής (2007/2008)

τα ‘χουμε ξαναπεί για τις Coronitas, τέως mm vitola που μετά την ανακατάταξη του 2002 πήρε προαγωγή σε hm
αφού όμως πρώτα ανασκολοπίστηκε μένοντας σήμερα τελικά με τέσσερεις εκπροσώπους
από τους δεκατρείς συνολικά που είχε ως τότε στο κουβανέζικο vitolario
ήτοι μιλάμε για το υποφαινόμενο, τα δύο Romeo, και το ένα Punch, (πέρσι αποχαιρέτησε κι ένα Upmann)

βγάζοντας την Coronita από το tubo με παίρνει η βιντατζίλα και με σέρνει απ’ τη μύτη
οδηγώντας με σε ένα ρωμαλέο pre με καραμέλα ούζου & κανέλας και γλύκες που θυμίζουν ζύμη μελομακάρονου
ή αλλέως μουλιασμένο μπισκότο με μέλι και τριμμένο καρύδι



στις πρώτες τζούρες ακούγεται ένα παλαιωμένος γερο-κέδρος
μαζί με light μαύρο πιπέρι, καστανή ζάχαρη, και φθαρμένα δέρματα
το μικρό δείχνει να ‘χει πολύ ζουμί

ενώ συνεχίζει να κρατάει δύναμη ανοίγει κι άλλο το μπουκέτο του
με νότες από μανταρίνι, κακάο, κουβανέζικη γη, και καραμελωμένο αμύγδαλο
ναι, ο παλαίουρας με έχει καθηλώσει



ολοκληρώνει πολύ σμουθιάρικα, με βανίλια, σοκολάτα γάλακτος, και καπουτσίνο
σταλάζοντας μια γλυκιά νοσταλγία, από κείνη που μόνο οι Αβάνες – καραβάνες μπορούν



…my sweet Lord, hm, my Lord
I really want to see you, really want to be with you
really want to see you Lord, but it takes so long, my Lord…

Lcd Takis




Στεγνό ράπερ με αρκετές φλέβες να διατρέχουν το κορμί του τζούνιορ καλοστριμενο ομως και με πολύ καλό τράβηγμα.

Ξεκινάει με δέρμα και λίγη πιπεράτη κρέμα. Γλυκά ξύλα. Και λίγο ξύσμα από μπιτερ φρούτο. Μπαχάρια και δέρμα βουτηγμένα σε αραιωμένο μέλι. Δεν το χορταίνω !!!
Δέρμα και μπαχάρια χορεύουν ξέφρενο χώρο στο 2/3. Βαραίνει και το μέλι και εμφανίζεται και ο κέδρος.
Δυναμώνει και άλλο στο τελευταίο μέρος με τα πιπερια σε πρώτο πλάνο. Μαζί με δέρμα και γήινες ανταύγειες.

Έπαιρνα χθες μια κουτίτσα αν μπορούσα. Τώρα που η θάλασσα είναι γιαούρτι δεν έχουμε κουτάλι

Τακαρε μιλ μερσί

LCd Takis

Ομολογώ πως και εγώ είχα εξαιρετική εμπειρία από τα εν λόγω τεφαρίκια, το βράδυ τελειώνοντας τις δουλείες.
Καράvintage αίσθηση, κανέλα, δέρματα γλυκά και γλυκάνισος στο φουλ.
Μέλια βαριά από πεύκο, τσάι πικρό, και τραγανό φούντουκι.
Κακάο, ξανά φουντούκι και στακάτη κρέμα στο τελείωμα.
Συνοδεία γνωστού καλοκαιρινού λιποδιαλύτη aka Havana-Sprite -Lime

Τάκαρε εξαιρετικό!!!