Jose L. Piedra Cazadores κύριοι
αφορμή για περιπλάνηση πέρα απ’ τις γευστικές νόρμες των premium cubans
ένα κουβανέζικο σάντουιτς με τουμπεκί ψιλοκομμένο
που μέσα από την τσαλακωμένη και ηγεμονικά άθλια εξωτερική του εμφάνιση
συχνά κρύβει μια γνήσια κουβανέζικη ψυχή
αίνιγμα με διαφορετικά πρόσωπα
από το απόλυτο χάλι στο αναπάντεχο διαμάντι, και τα δυο μέσα στο ίδιο κουτί
δεν ανήκει στα «καθώς πρέπει», ούτε κάνει για μόστρα και φιγούρα
και φυσικά, δεν είναι καθόλου για «φτύσιμο», απεναντίας
τις περισσότερες φορές, εξαργυρώνει plus, το εισιτήριο που πλήρωσες
και στις καλές του, σε κάνει να νομίζεις πως κάπνισες κάποιο μυστήριο τραίνο
Cohicristo, Partupmann, Hoyo de Saint Luis ή Punchallones…
(στις φωτό, δύο σφαγμένα cazadores
και στις δύο, είναι εμφανής η σχετικά μικρή ποσότητα του short…)
έχω διαβάσει απίστευτα πράγματα γενικά για όλα τα JLP
μέχρι και το χαρακτηρισμό τους ως «cigar porn» (!)
με αυτή τη βάρβαρη λογική
κι αν ήταν θέμα υψωμένου ή κατεβασμένου αντίχειρα
σύμφωνα και με το αρχαίο ρωμαϊκό έθιμο
προσωπικά θα ψήφιζα και με τα δύο χέρια «πάνω»
έχουν κάτι που με τραβάνε
κάτι απ’ το φτηνό τους τσίτι, με εξιτάρει και μου δημιουργεί συνειρμούς
κι όταν τα καπνίζω, όχι και τόσο συχνά ομολογώ
δεν τα επιλέγω σαν «αναγκαστικές φθηνές λύσεις»
αλλά τουναντίον, με την ίδια λαγνεία που το κάνω και με όλα τα άλλα
σαν να πηγαίνω βόλτα στην πιο σκοτεινή και κακόφημη γειτονιά της πόλης
εντάξει, θα μου γκρινιάξετε για τις αστάθειες, θα μου αραδιάσετε στατιστικές
αλλά ένα “στοίχημα” είπαμε είναι οι Cazadores
οι άγγελοι δεν κατεβαίνουν κάθε μέρα στη γη άλλωστε
κι όπως σε όλα τα στοιχήματα, ή χάνεις ή κερδίζεις
απλά εδώ είναι χαμηλό το bet, κι ο γκρουπιέρης με το μέρος σου
(αν και τυφλός και κουβανέζος…
ακολουθεί καταγραφή εντυπώσεων από πέντε διαφορετικά Cazadores:
jlpcz day 1:
καλοφτιαγμένο δίχως ψεγάδια
δεν είναι πολύ ισχυρό
λίγο υποτονικό στην αρχή, με υγρό χώμα και νότες μπαχαρικών
μετά όμως οι γεύσεις του είναι στρογγυλεμένες, με μια μπουκιά πολυπλοκότητας
γη, χορτάρι, λίγο δέρμα και μια νότα τσαγιού στο refrain, (cuban rustic)
μετά τη μέση μου έβγαλε και μια γλυκιά κρέμα, που τη συναντάω κάμποσες φορές
κι όλα αυτά, δίχως προσπάθεια και ιδιαίτερο ζόρι για να αποδείξει κάτι
στα δύο ευρώ, το σημερινό που κάπνισα από τυχαία 5άδα, δύσκολα βρίσκει αντίπαλο
jlpcz day 2:
βούτηξα άλλη μια πεντάδα από μαγαζί του κέντρου (αν και έχω μπόλικα)
έτσι, για το τυχαίο και το άμεσο του "ζωντανού ρεπορτάζ"
και διάλεξα ένα να φουμάρω στην τύχη
ε λοιπόν, αυτή τη φορά ήταν ακόμα πιο "καλό", στ' αλήθεια!
με πολύ καλή συμπεριφορά, τράβηγμα και καύση (μέχρι και στάχτη κρατούσε)
έβγαλε την κρεμούλα του από νωρίς
αλλά αυτή τη φορά ήταν και φουλ στους ξηρούς καρπούς
με χώματα και χόρτα σχεδόν εξαφανισμένα
είχε και τα πιπεράκια του, και ναι φίλε μου, και τις καφεδιές του
αν αυτή είναι "φτωχή" προίκα
τι να πουν τόσα και τόσα άλλα κακομαθημένα των καλών οκογενειώνε άμα λάχει
αν πάμε μάλιστα να συγκρίνουμε και με non, κάνει μια χαψιά τουλάχιστον δύο καραβιές
και σε επίπεδα τιμής χ3, χ4 & χ5 (plus)
μπράβο κορίτσι μου!
jlpcz day 3:
η σημερινή, ολωσδιόλου «αν δεν είσαι τυχαία δε θα πιω στην υγειά σου» συνοδός
πολύ προσεγμένη εμφανισιακά ομολογουμένως, με συντρόφεψε για μεζέ-τσίπουρο
και θα σας πω πως έδεσε γάντι η παρέα, αφού το τσιπ δεν την εξαφάνισε
αντίθετα, βρήκε τρόπο και του έκανε ρελάνς με τσαμπουκαλίδικη διάθεση
και ρουστίκ βολ πλανέ από πιπεράκια, όμορφα κέδρα και χώματα, ιερά και μη
θυμίζοντας την μπαρούτ διάθεση των μακρινών συγγενών από νησιά & στεριές γύρω
στο τέλος χαλάρωσε τους κορσέδες, κι αναψοκοκκινισμένη έγειρε πίσω νωχελικά
και χαμογελώντας, με κέρασε μια τελευταία κρεμ ντε τσαχπινομπιρμπιλέ
ήταν στρέιτ και σταράτη, είχε σώμα και χρώμα, άντεξε και στο πιόμα
παντός καιρού δηλαδή, κι αρχίζω να κολλάω μαζί της…
jlpcz day 4:
ζαρωμένη, με κιρσούς και πράσινα αμαρτωλά στίγματα στο κορμί της, εμφανώς υποσιτισμένη
όπως φανέρωναν τα βαθουλώματα στο πρώτο άγγιγμα
μια τυχαία, αγοραία «πόρνη της Βαβυλώνας»
με ψυχή κενή, άδεια και στεγνή, σαν κατάρα της φτωχικής καταγωγής της
δεν ασχολήθηκα και πολύ μαζί της, σχεδόν δεν της έδωσα καν σημασία
όντας απασχολημένος να διαλέξω μια από τις πόζες που ευγενικά μου παραχώρησε
πίνοντας το τσίπουρο μου και σκεπτόμενος τον τρόπο να σας την παρουσιάσω
ώσπου ξαφνικά έπεσε στα πόδια μου, κρατώντας αναμμένη τη φωτιά της
που κανονικά, θα έπρεπε να έχει σβήσει ήδη 2-3 φορές από την αδιαφορία μου
γυναίκα αληθινή και παθιάρα, που διεκδίκησε αναγνώριση και αποδοχή
και μου τα έδωσε όλα, όσα είχε και δεν είχε
χώμα απ’ τον πηλό που φτιάχτηκε, πιπέρια από τη φλεγόμενη ψυχή της
κρέμα από τα άνθη του κακού των εμπειριών της
γλυκόπικρα φρούτα απ’ το παράπονο του χειραγωγημένου εγωισμού της
αφήνοντας τις στάχτες της φωτιάς της σαν ανάμνηση
απτό και εντυπωσιακό μνημείο του σκοτεινού πάθους της
και τότε ο αέρας άρχισε να μυρίζει βροχή και αποκάλυψη
σκηνικό απόλυτα ταιριαστό με το κλίμα της ημέρας
η θαλασσογραφία μπροστά μου έγινε γκρίζα και σκοτεινή
και στο πέλαγο άρχισε να χορεύει με αστραπές η καταιγίδα
κι έκοψα μια άγρια μαργαρίτα απ’ τα χαλάσματα της καρδιάς μου
με τις στάλες της βροχής σαν ευλογία πάνω της
και της την έδωσα, δίχως να πω λέξη, μη χαλάσω τη μαγεία της στιγμής
να με θυμάται, και να τη θυμάμαι…
jlpcz day 5:
μοιάζει με παπουτσωμένο γάτο, αλλά δεν είναι
σίγουρα είναι «γάτος με πέταλα» όμως, και μάλιστα stray cat
που θα μπορούσε να φορέσει πολλά και διαφορετικά παπούτσια
μπερδεύοντας, ή ακόμα και «κοροϊδεύοντας», πολλούς από μας, σε ένα blind test
ξεκίνησε με μια όξινη νότα, καθόλου ξινή όμως
και συνέχισε (για να με προβοκάρει), ακροβατώντας σε μια ουδέτερη κατάσταση
ανάμεσα στο «περίπου» και το «καθόλου»
η συνέχεια όμως, κάπου εκεί στη μέση, με εξέπληξε
με γη, πιπέρια, ξύλα, καφέδες και floral νότες
που από το ξεθωριασμένο άγγιξαν το λαμπερό
ήρθε και μια πορτοκαλόπιτα στο τέλος, που μαζί με το γνωστό refrain της κρέμας
μου φτιάξανε διάθεση και κέφι, για μια ακόμα φορά
συμπεράσματα:
μετά από όλον αυτόν τον κύκλο λοιπόν, με ευθυκρισία και καθαρή καρδιά
τολμώ να πω, πως η καμαριέρα μας με εξέπληξε σ’ αυτό το κρεσέντο του πάθους
όποιος καπνίσει αυτό το «φτωχό» κουβανέζικο, δίχως να ξέρει την ταυτότητα του
σίγουρα θα ‘χει πολλά περισσότερα να πει και να θυμάται
απ’ όσα καταμαρτυρά ή ακόμα και «επιβάλει»
η σημειολογική ταυτότητα του λευκού άχαρου δαχτυλιδιού του
κουβαλάει πολλές από τις όμορφες γεύσεις της κουβανέζικης γης
όχι σε σταθερή βάση βέβαια, λόγω του «διπλού πίτα με γύρο» της φτιαξιάς του
αλλά πάντοτε, κάτι έχει να «πει» και να τραγουδήσει
που με δεδομένο και το φτηνό εισιτήριο που πληρώνεις
δύσκολα θα αφήσει κάποιον ανικανοποίητο για την «παράσταση» του…