η επιλογή της δικής μου «Κιβωτού των Εφτά» έδωσε προτεραιότητα στους συναισθηματικούς λόγους
με τους καπνιστικούς να συνοδεύουν άλλοτε ως μουσική υπόκρουση, ενίοτε και ως leitmotiv
και εξηγούμαι διεξοδικά και επακριβώς:
Cohiba Siglo VI
το κακομαθημένο, πολυφορεμένο, παραχαραγμένο, και τουριστικό enfant gâté της Κούβας
ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ κουβανέζικο παρόν χωρίς αυτό του πούρο
οι ιστορικοί του μέλλοντος άλλωστε θα χωρίζουν τη μετά Castro εποχή σε πριν και μετά Siglo VI
το κάπνιζα, το καπνίζω, και θα το καπνίζω, αφού πρόκειται για πουράκλα -Καιόμενη Βάτο
ειδικά αν βάλεις στην άκρη - ή καλύτερα κλωτσήσεις στη μούρη - τα δαχτυλίδια και τα οικόσημα του
Cuaba Exclusivos
ένας από τους τελευταίους των Μοϊκανών που από το 1996 αναβιώνει τον old school μυστικισμό του Νησιού
έρχεται από τη χαμένη φυλή των Perfectos με τους παππούδες στην Pinar del Rio να μιλούν για μαγεία
τυλιγμένη από torcedores-ξωτικά και μπλενταρισμένη από ξεδοντιάρηδες κουμπάνους μύστες
άλλωστε είναι και το πιο «περίεργο» 46άρι που κυκλοφορεί στο Νησί
Diplomaticos No.2
εδώ μάλλον δεν χρειάζονται εξηγήσεις, η μονολεκτική απάντηση είναι: «επειδή»
έχουμε πει άλλωστε πως αν το καταργήσουν μια μέρα οι μανδαρίνοι, θα κάνουμε διαδήλωση στην κουβανέζικη πρεσβεία
υπερθεματίζω συμπληρώνοντας πως είναι εκείνο από τα εφτά που θα αποχωριζόμουν με τον μεγαλύτερο πόνο ψυχής
(για τη διαδήλωση μιλάω σοβαρά, αν κάποτε συμβεί το μοιραίο θα οργανώσουμε happening μοναδικό στα παγκόσμια χρονικά)
Hoyo de Monterrey Palmas Extra
ο έρωτας τις περισσότερες φορές δεν έχει λογική, λειτουργεί υπερβατικά
κι ευτυχώς δηλαδή, γιατί αλλιώς θα ερωτευόμαστε όλοι τις ίδιες γυναίκες
αγάπη με την πρώτη ματιά εδώ και δεκαετίες, κατέληξε σε γάμο που αντέχει 35 ολόκληρα χρόνια
και με σελοφάν και χωρίς, και στη μηχανή και στο χέρι, άντεξε τις κρεβατομουρμούρες και τις φαγούρες
και το ρομάντζο εξακολουθεί να έχει ιπτάμενα αγγελάκια με βέλη
θα με πειράξει πολύ αν το χάσω, κουβανοί σβήστε ένα Robusto ή μια Pyramid στη θέση του, δεν θα με πειράξει
Montecristo No.3
απρόσμενη επιλογή? δε νομίζω Τάκη
στην εποχή της γενικής από-κορωνοποίησης θα με έθλιβε πολύ η απουσία του
κι όχι μόνο σαν μέλος της τελευταίας santisima trinidad των 142 x 42 (για τα άλλα δύο δεν καίγομαι)
είναι πολύτιμο σαν «κάθε τι που περνάει κι απειλεί να χαθεί για πάντα»
είναι ο Godot που βρίσκεται πάντα εκεί και περιμένει, χωρίς να χρειαστεί να τον αναζητάς ατέρμονα
ή απλά, φέρνει αρώματα και μυρουδιές κατευθείαν από τις γειτονιές της παλιάς-γνήσιας Κούβας
Partagas Serie D No.4
πότε Βούδας - πότε Κούδας, πότε Ιησούς κι Ιούδας
άλλοτε Μονόκερως, κι άλλοτε Ρινόκερος, but who cares, είναι το βαθύ κόκκινο του πάθους και του «λάθους»
αυτά τα δυο πάνε μαζί άλλωστε, όπως η πίστη με την προδοσία, κι οι αμαρτίες με τα συναξάρια
αν ήταν ποδοσφαιριστής θα φορούσε το «10» στην πλάτη, Δομάζος και Δεληκάρης της Κούβας μαζί
όταν πέσεις για πρώτη φορά σε πραγματικά «καλό» D4, αλλάζει όλο το καπνιστικό σου σύμπαν και τίποτα πια δεν είναι το ίδιο
Romeo y Julieta Churchills
πούρο-σύμβολο με «όνομα βαρύ σαν ιστορία» που απολαμβάνει «κληρονομικώ δικαίω» αίγλη
έχοντας ιερή σημειολογία η οποία υπερβαίνει τα στενά όρια του σημερινού καπνιστικού του αναστήματος
αν και δεν το καπνίζω συχνά πλέον, έχω περάσει (κυριολεκτικά) μια ολόκληρη ζωή μαζί του, όντας το πούρο με μύησε στο γαλάζιο καπνό
Κούβα χωρίς την ιστορική εξαπτέρυγη χουλιέτα του ζεύγους, θα είναι μια άλλη Κούβα
V for victory, και hasta siempre señor primer ministro!