cigarsforum.gr

Corona 142 x 42
dress 25, Cajón 100 disc. c1960s
discontinued 2017

φεύγοντας άφησε πίσω της μόνο τρεις κορώνες από το αγλαές πάλαι ποτέ
(Montecristo no.3, Romeo Cedros de Luxe no.2, Quai d’ Orsay Coronas Claro)
αφού οι καιροί και οι περιστάσεις ζητάνε περισσότερα λούσα και λιγότερα γούστα

ένα κλασικό Μπολιβάρ με γη, δέρματα, μπαχάρια, αλλά και κέδρο
που εκρήγνυται από το πρώτο πυρ με όλες τις μηχανές στο φουλ
κι αφού κεράσει μια γύρα από σκληρά ποτά το γυρνάει στο σοφιστικέ
με γεύσεις καθαρόαιμες Simon μεστές και νταλκαδιάρικες

φλούδες πορτοκαλιού, ξερά καραμελωμένα σύκα, μανιτάρια, υγρά ξύλα
σκούρα σοκολάτα, επταμύριστα εξωτικά μπαχάρια
χορεύουν σε ένα ισορροπημένο σύνολο αγαπησιάρικο και ηδονικό

φέρνει πολύ στο mood της μακαριστής από το 2006 classic κορώνας της brand
αν και δεν θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά πως έχουν το ίδιο blend
αφού έχω την εντύπωση ότι «κάτι» είναι διαφορετικό
(νομίζω πως σίγουρα λείπουν οι βανίλιες, αλλά μπορεί να είναι και θέμα mature)

ένα έξοχο πούρο εν κατακλείδι της εκλεκτής οικογένειας των 42 steps to heaven
που θυμίζει σε όλους την ευγένεια, το βάθος και το πάθος των λεπτών μίσχων
που κεντούσαν αριστουργήματα με λεπτή καλλιτεχνική ψιλοβελονιά
αντίθετα με τα ενίοτε κακομαθημένα και πορφυρογέννητα ευτραφή πενηνταβάλε
που ενίοτε φωνασκούν την πλουμιστή ανυπαρξία τους…

μερακλώθηκα!

LCD Assos

Ο Γιώργος μου έδωσε αυτή την κορόνα που έχω (κακώς) να καπνίσω αρκετό καιρό.

Κόβω και τραβάει τέλεια, το pre είναι ξυλώδες και κάπως πικάντικο.

Ανάβω και πω...πω πω...με αρχίζει κατευθείαν με τσίλι, κέδρο, καμμένη ζάχαρη και πορτοκάλι. Το κοιτάω λίγο χαζεμένος και αναρωτιέμαι πως θα είναι η συνέχεια αν είμαστε έτσι στα πρώτα τραβήγματα.

Τέλος του 1/3 και ρίχνει (λίγο) τις εντάσεις και κάνει κάτι φιλότιμες προσπάθειες να γλυκίσει λίγο με παντεσπάνι - κέικ χωρίς να τα καταφέρνει ιδιαίτερα όμως. Στο μισό περίπου, οι περισσότερες γεύσεις της αρχής έχουν θολώσει κάπως με το πιπέρι και το πορτοκάλι όμως να μένουν ατόφια. Επίσης έχει εμφανιστεί και ένα μυστήριο και απροσδιόριστο μαντζούνι, απ αυτά που εμφανίζονται μόνο στα καλά και πολύπλοκα Κουβανέζικα (και ιδιαίτερα συχνά στα Bolivar). Τελευταίο τρίτο και να που με αρχίζει στις γλύκες, σχεδόν από το πουθενά και από την άλλη να μου έρχονται τα μπαχαρικά και το δέρμα.

Τι πούρο, τι πάθος... και το βασικότερο τι ολοκληρωμένη και ισορροπημένη εμπειρία, ότι χρειάζεται κάποιος από ένα πούρο για να μην επεκταθώ και παραπέρα.

Τώρα τι να πω για την κατάργηση του?

Γιώργο υπερ-ευχαριστώ μπήκε στο top10 για φέτος.

Εξαιρετικά!

άλλο ένα έγκλημα των ανάλγητων μανδαρίνων της HSA το σβήσιμο αυτής της καταπληκτικής Corona
όπως πάντα με μέτρα και σταθμά μιας ανόητης και μπακαλίστικης αριθμητικής
κι είναι αληθινή κατάντια φίλοι μου να ‘χουν αφήσει ολόκληρη Κούβα με 3 Coronas κι 1 Cervantes…

στο pre κυριαρχεί η καραμέλα ούζου, με τις πρώτες ρουφηξιές να βγάζουν μια σούπερ ζύμη
με υλικά ψωμί, ξερό σύκο, καραμέλα, κέδρο, και πινελιές φλούδας πορτοκαλιού



στη συνέχεια τσίλια και δέρματα, νότες από μανιτάρι, κίτρο και σποραδικές ορυκτές πινελιές
εμπλουτίζουν το πληθωρικό σώμα αυτής της έξοχης Corona



για να τη στεφανώσουν στο τέλος με γλυκά και αλμυρά παντεσπάνια, μόκα, και μέντα
κι αναρωτιέμαι για μια ακόμα φορά για τις προθέσεις και την πολιτική της νομενκλατούρας
που χειρίζεται τα τελευταία χρόνια τις τύχες του κουβανέζικου πούρου

τα λουλούδια στην Κυρία από μένα, Σταθάκο ευχαριστώ πολύ!

Κυριακή μεσημέρι ήτανε μετά από πολύ καλό σπιτικό φαγητό, που άνοιξα το Tubo αυτό, από το σχεδόν μακρινό 2014.
Έβαλα στο ποτήρι ότι βρήκα στο μπαρ στο πατρικό μου σπίτι και βγήκα βεράντα. Ψιλό ήξερα τι να περιμένω, Δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ το νούμερο ένα της Bolivar. Η κατασκευή ήτανε μαγική, το 42αρι δαχτυλίδι κάθεται τέλεια στο χέρι.
Ο σωλήνας μοσχομυρίζει κανέλα χώμα, ξερό πορτοκάλι, κακάο, μόκα. Τα πάντα φαίνεται να είναι εδώ, η παράσταση έχει στηθεί.
Κέδρος, πιπέρι και δέρμα ξεκινάνε πάρα πολύ δυνατά αλλά με απόλυτη Ισορροπία.
Πολύ γρήγορα το ξύλο not easy, και μανιτάρια έρχεται, φρέσκο ποτισμένα χώματα αλλά και φρεσκοτριμμένο Τσίλι.
Η συνέχεια είναι απλά συγκλονιστική. Κεχριμπάρι, ξανά αυτή η αίσθηση από μανιτάρια, πορτοκάλι στυφό, οριακά γκρέιπφρουτ.
Το πούρο αλλάζει συνεχώς σελίδες, έχει βαθύ πλούτο, σώμα και ισορροπία θαυμαστή.
Φοράει και μελένιους καφέδες, μαζί με βαθύ κακάο ρευστό. Στο background παίζουν ανατολίτικα μπαχάρια, ταξιδιάρικα, ξεχασμένα από τα φρέσκα blend.
Στα τελειώματα μέλωσε κι άλλο. Σαν να μην ήθελε να σβήσει. Ρούμι είχε, βαρύ γλυκό ελληνικό. Και λουκούμι με μέντα.
Παρά πολλά μου έφυγαν, σελίδες ολόκληρες έπρεπε να γράψω. Αλλά τελικά ίσως και να μην έπρεπε.....

Πούρακλος, από τα εγκλήματα των Χαϊβάνος η διαγραφή του...

FPG OASU

πότε πέρασαν κιόλας τέσσερα χρόνια από τη διαγραφή αυτής της Corona-ρας…

χθες το δείλι φουμάρισα μια βιντατζιά του ’98 με το παλιό τούμπο στο χρώμα της ώχρας
την ώρα που καλούσαν οι καμπάνες για την πρώιμη (?) Ανάσταση
με νοσταλγική διάθεση για τις περασμένες πασχαλιές της ζωής μας που περάσαν και φύγαν

το αζιμούθιο στην αρχή με έβγαλε σε δάσος μετά τη βροχή, με τον αέρα να μυρίζει μανιτάρια και υγρή γη
γρήγορα ήρθαν και γλύκες από ξερό σύκο μαζί με πινελιές από ιδρωμένο δέρμα
κι ύστερα το Τζίνι άρχισε να βγάζει απ’ το μπουκάλι παλιά ξεχασμένα αρώματα
από κέδρο, μαύρο καφέ, σκόνη κακάο, καραμέλα, και ξύσμα πορτοκαλιού

στην πορεία υπήρχαν ακόμα ίχνη από μια διακριτή αλμύρα και μια σοκολάτα που έπαιζε κρυφτούλι
ενώ σε αρκετές τζούρες εμφανίστηκε εκείνη η χαρακτηριστική λιπαρότητα που έχουν τα καρύδια
κι όλα αυτά καρυκευμένα με ένα μιξ από μπαχαρικά της Ανατολής

καταπληκτική φούμα στα όρια της κατάνυξης, τι πούρα πάνε και δολοφονούν οι μ@#Α*e$!!!

Πούρο κατηργημένο αλλά όποιος ψάχνει, βρίσκει . Είχα κάνει μόνο το no.2 και με αφορμή το mass είπα να ολοκληρώσω την σειρά.

Αγορασμένο από κατάστημα στο κέντρο, πιθανόν του '04 με το παλιό tubos. Πράγματι και αυτό το tubos μύριζε σοκολάτα όπως και το Montecristo tubos που είχα πάρει τις προάλλες. Το μύριζα και το έγλειφα κάμποση ώρα και δεν ήθελα να το ανάψω, αλλά τελικά η περιέργεια τι θα γευτώ με κέρδισε. Ανάβω με στοργή και υπομονή θερμαίνοντας το σιγά σιγά, να μου βγάλει τις γλύκες του. Οι πρώτες γεύσεις ήταν καβουρδισμένοι, νόστιμοι ξηροί καρποί. Δέρμα, μαλακό πιπέρι και κέρδο...η απόλυτη ισορροπία. Ούτε πίκριζε ούτε τπτ. Συνέχισε με μια στυφάδα, σαν από γκρέιπφρουτ και μια δόση πικρής σοκολάτας. Το πούρο δε θυμίζει τα bolivar, όπως τα έχω στο μυαλό μου. Θα επισημάνω ότι ήταν σχετικά ελαφρύ, με τα tubos 2-3. Πινελιές μοσχοκάρυδου και λογίων μπαχαρικά. Δέρμα και κέδρο, δυνατός συνδυασμός. Η καύση του εξαιρετική και κράτησε στάχτη. Η αμμωνία εννοείται απούσα και μόνο η ένταση της φλόγας λίγο πριν το δαχτυλίδι με "ανάγκασε" να το αφήσω να αναπαυθεί στο τασάκι. Κρίμα που το κατήργησαν...

Στάλθηκε από το M2102J20SG μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

το στικ είναι γερμανικό από μια χούφτα singles που είχα βρει πριν εξαφανιστούν με τιμή 10,70 €
η κορώνα μόλις βγαίνει από το tubo σκορπάει μοσχοβολιές από κείνο το αλλόκοτο Εδέμ-Cuban mix
με λιβάνια, πατσουλιά, δέρματα, κέδρο, μανιταρίλα, σοκολάτα, καραμέλα, ποδαρίλα, και λοιπά ξωτικά-εξωτικά αρώματα

από τα πρώτα puffs δείχνει πως βρίσκεται σε φάση ωριμότητας (έγινε discontinued το ’17 οπότε μια 5ετία την έχει)
μυρουδιές από δάσος μετά τη βροχή με υποδέχονται στο εισαγωγικό μέρος, σκηνοθεσία που με κερδίζει αμέσως
και συνάμα ακολουθούν κέδρος, ζεστά δέρματα, αμανίτες και μπαχαρικά

συνεχίζει όμορφα με μέντα, ανθώδεις νύξεις, και φρουτώδεις πινελιές από ξερό σύκο και πορτοκάλι
περνάει και μια γλυκιά φάση με καραμέλα και ζαχαρωτά παρέα με μόκα
ενώ το φινάλε παίζει ένα στακάτο αποχαιρετιστήριο riff με καβουρδισμένα αμύγδαλα και καυτερό τσίλι

φούμα για top-ten, και ξανά-μανά ανάθεμα στους χαϊβάνους εγκληματίες που μας στέρησαν άλλο ένα νεραϊδίσιο 42άρι
(περιττό να προσθέσω ότι το pairing στο τραπέζι πήγε το πούρο ως τον ουρανό με ταυτόχρονη ανταπόδοση...)