cigarsforum.gr

Hermoso No.3 140 x 48
sbn 25

δεύτερη λιμιτάδα και για τη brand του Simon, μετά τα μικρά Belicosos του 2009
που κυκλοφόρησε σε Semi Boite Nature 25άρια
σε Hermoso No τρία, δηλαδή στο ίδιο format με τα Partagas Serie C no.3 LE 2012

θα μπω με τη μία στο ψητό, λέγοντας πως πρόκειται για κορυφαίο Bolivar
άλλο ένα μεγάλο σουξέ των Κουβανών, που βάλθηκαν να μας τρελάνουν στ’ αλήθεια
με απανωτές δημιουργίες μεγάλης έμπνευσης, αλλά και εκτέλεσης, τελευταία

κάπνισα δυο-τρία, που μου έκαναν ακριβώς την ίδια εξαιρετική εντύπωση
μετά το στάβλο (!) του pre και τα λιγοστά τελετουργικά μπαμ-μπουμ της αρχής
γρήγορα κάτσανε, κι άρχισαν να βγάζουν παππάδες και λαγούς απ’ το καπέλο
θυμίζοντας μεγάλες στιγμές από BBF και BCG

με δέρματα, καφέδες, καβουρδισμένες ξηροκαρπάτες λιχουδιές
και μια μους από μόκα σοκολάτα να θριαμβεύει γευστικά
υπό τη συνοδεία ευγενικής κουστωδίας από μαλακά πιπερομπάχαρα
που ούτε κατά διάνοια στέκονται εμπόδιο
στην εφήμερη αλλά ηγεμονική κυριαρχία μιας υπέροχης βανίλιας μετά τη μέση

με σώμα θεϊκό και μεταλλασσόμενο ξανά και ξανά
αυτό το πούρο ταξιδεύει από τώρα στ’ αστέρια
και δώσε δικέ μου, και βάλε, και ξαναγέμισε το ινδιάνικο ποτήρι
με σκούρο καφέ λαδιάρικο χρυσάφι…

παραφράζοντας λοιπόν το ευαγγελικό «μετανοείτε, ήγγικε γαρ…» του Ιωάννη
προτρέπω υμάς (και ημάς) αγαπητούς εν Μονή αδελφούς:

- στοκάρετε τέκνα μου, στοκάρετε…

Αγορασμένη από Άμπου Ντάμπι κουτά Δεκ 2014

Πρε-σοκολάτα και καφέ.

Άρχισε κάπως επιθετικά πιπεράτα.
Σύντομα όμως έστρωσε βγάζοντας ένα μεγάλο μπουκέτο γεύσεων.
Οι καφέδες- δεν ήταν μόνο ένας-είχαν σταθερά το πάνω χέρι με μια πικάντικη μαύρη σοκολάτα και δέρμα να υποστηρίζει.
Ο καπνός σαφώς βαρύς και πικάντικος. Δεν θα έλεγα κρεμωδες.

Κάπου στην μέση κατάλαβα μια ποικιλία ξυρών καρπών, αλλά κάπως άναρχα δομημένα, λες και δεν πρόλαβαν ακόμη να πάρουν σωστή θέση μάχης.
Λίγο ψωμί έκανε την εμφάνιση του προς το τέλος, μαζί με ακόμη περισσότερα πιπέρια και λίγο γη.

Μου θύμισε έντονα κάποια Ελληνικά Συραχ με τανίνες όλο υποσχέσεις,
Ωραίο πούρο! Κράζει πως έχει πολλά να δώσει στο μέλλον.

Ήρθε η ώρα να καπνίσω και εγώ τη λιμιταδα του στρατηγού για την οποία έχω ακούσει-διαβάσει τα καλύτερα

Μέντα, ξύλο και δέρμα στο pre
Αγαπημένο glenfiddich 15 στο ποτήρι και ξεκινάμε



Οι πρωτες τζουρες είναι γεμάτες ματζουνια και δέρμα
Δυο ποντους πιο μέσα και αρχίζει το πάρτυ
Φρεσκο ψωμί με ζάχαρη από πάνω, οπως μου έφτιαχνε η γιαγιά μου
Βούτυρο και ξανά ζάχαρη, καστανή αυτή τη φορά
Καβουρδισμενοι ξηροί καρποί βουτηγμένοι στη σοκολάτα
Καφές εσπρέσο και μια πρεζα αλάτι πιο κάτω..
Και είμαι στη μέση ακόμα.Εχουν δίκιο τελικά που το αποθεώνουν
Συνεχίζει με καπνισμένο ξύλο και
νοτες δυόσμου



Το γυρνάω σε glenfarclas 18 και συνεχίζω το πάρτυ
Βγάζει στο τραπέζι και με κερνάει γλυκο καφέ και γεμιστά μπισκότα
Η καύση άψογη και η στάχτη δυνατή
Φρεσκο ξύλο με φρούτα, μια αποξηραμένα μια φρέσκα
Πανδαισία γεύσεων ο στρατηγός

Εχω φτάσει στα δαχτυλίδια και συνεχίζει στο ίδιο τέμπο
και πάει ετσι μέχρι το τελος με σώμα
δυνατό γεμάτο γευσεις...

Αυτοί οι Κουβανοί φτιάχνουν πουρακλες όταν θέλουν!!
Που-Που-Πουρακλος!!!!
Βαζει σοβαρή υποψηφιότητα για το top10 μου

καιρό έχω νακαπνίσω αυτή την πολύ καλή λιμιτάδα της αγαπημένης μάρκας. Για να δούμε πως είναι.
Μαγικά κρύα αρώματα με κρέμες, ρούμι, σταφίδες και απαλά πιπέρια, ενώ από τις πρώτες τζούρες το σώμα είναι στο φουλ.
Μαύρη σοκολάτα, μέλι, δέρματα, αλατισμένοι ξηροί καρποί και μόκα συνθέτουν ένα απίστευτο γευστικό πιάτο.

Και μετά από λίγο νιώθω σα να καπνίζω σουφλέ σοκολάτας. Σα να το γεύομαι ολοζώντανο μπροστά μου.
Το πούρο κλείνει με πολύπλοκα μπαχαρικά, γκοφρέτα αλλά και αλατισμένα φιστίκια.
Άλλη μια εξαιρετική λιμιτάδα της Κούβας.

ULA SEP 14

έχω καιρό να τη φουμάρω, για να δούμε σε τι φάση βρίσκεται σήμερα…

το pre είναι εντυπωσιακά πολύχρωμο και υπόσχεται πολλά
με άχυρο, κακάο, κέδρο, δέρμα, λουλούδια, σταφίδες, και αποξηραμένα φρούτα

μετά τη φλόγα όμως όλος αυτός ο κόσμος μένει κλειδωμένος
και το πούρο κινείται σ’ ένα μονότονο ρεφρέν εσπρέσο-μόκα-σοκολάτα, με ελάχιστες αλλαγές
σημείωσα ακόμα λίγο ελαφρύ λευκό πιπέρι, κέδρο, και φρυγανιά

πολύ ήπιο για Bolivar, μ΄ εκείνη την εξαιρετική βανίλια Μαδαγασκάρης των δύο πρώτων χρόνων να έχει εξαφανιστεί
με απογοήτευσε θυμίζοντας τη φάση του Allones Extra (LE 2011) που μετά την πολύ καλή αρχή έκανε κοιλιά
και χρειάστηκε να περάσει ακόμα μια πενταετία για να μεταμορφωθεί και να βγάλει ξανά φτερά

συμβαίνουν αυτά…

Γκολ από τα αποδυτήρια. Μετά από μια δεκαετία κελάηδησε και βρόντηξε.

Η αρχή ήταν κοντσέρτο για μαλακά πιπέρια, δέρμα και ώριμα βότανα.
Μετά το 1/3 λες και κάπνιζα ψημένο αμύγδαλο με επικάλυψη μαύρης σοκολάτας πασπαλισμένη με κανέλα και περγαμόντο.
Καπνός πλούσιος.
Σύντομα στις αραχνοΰφαντες γεύσεις προστέθηκε κεράσι και ψωμί. Λίγο δέρμα και κέδρος.
Οι γεύσεις σερβιρισμένες σε ασημένιο βιντατζ δίσκο με χαράγματα που πρέπει να πλησιάσεις πολύ κοντά για να τα δεις.
Από τα πούρα που κάνουν τα μάτια σου να υγρανθούν και να στραφούν αυτόβουλα προς τον ουρανό.

Εισιτήριο για μια Κούβα που ίσως ποτέ να μην υπήρξε.