Bolivar Petit Coronas Vs Bolivar Tubos No.2

[Τάκης]

είπα να τα φουμάρω τα δύο συγκεκριμένα Boli, και μάλιστα συγχρόνως
αποσκοπώντας στην αμεσότητα της καταγραφής των εντυπώσεων
με στόχο τη σύγκριση των στοιχείων του blend τους:
εν τέλει πρόκειται για το ίδιο ή διαφορετικό πούρο?

σ’ αυτό μου το εγχείρημα
πρωταγωνιστούν δυο Bolivar-αρχαιολογίες, μεγάλη ευγενική χορηγία LCD Alex
τον οποίο εκ των προτέρων ευχαριστώ ιδιαιτέρως

με την μεν petit corona να έρχεται από τον μακρινό Δεκέμβριο του 1998 (NISU)
φορώντας την παλιά (pre 1960-2002) ετικέτα



και την αγορασμένη στην Αθήνα κούτα της, να διηγείται μια παλιά ιστορία
φέροντας τη σφραγίδα της Meditra, ελβετικής εταιρείας με έδρα την Γενεύη
με ενδιαφέρον στοιχείο ότι η Phoenicia Fereos στα δύο πρώτα χρόνια λειτουργίας της
αγόραζε στοκ από την εν λόγω, που εκείνα τα χρόνια ονομαζόταν Cogecot
(τα παραπάνω ενδιαφέροντα στοιχεία συλλέχθηκαν μετά από έρευνα του Nickos H
τον οποίο και ευχαριστώ πολύ)



…το tubo, vintage κι αυτό



έρχεται από το όχι και τόσο κοντινό πλέον 2006 (POS SEP 06)



για πάμε…



Pre:

PC
εμφανώς πιο σκούρα από τη mareva του tubo και πιο λαδερή
με λίγο παραπάνω υγρασία, που προσωπικά την προτιμώ
βγάζει πλούσια σοκολατένια αρώματα σαν αυγό του Πάσχα
μαζί με μυρουδιές από παλιό σεντούκι γεμάτο ετερόκλητα πράγματα, που είχε χρόνια να ανοιχτεί

Tn2
με αρκετά πιο ανοιχτό-dry wrapper από την PC, και λίγο πιο χαμηλή υγρασία
μου βγάζει (θα τρελαθώ λίγο σήμερα), κάτι απίστευτες αναγεννησιακές μυρουδιές από χόρτα & μαντζούνια
που συνοδεύονται από γλυκύτατες παρεμβολές από κάτι σαν μαντολάτο (!)

1/3:

PC
πρώτες νότες γλυκές και γήινες
μετά κυριαρχεί ο καφές εσπρέσο, αλλά υπάρχουν και έντονες αλμυρές πινελιές
ξεπλένω με κούμπα λίμπρε και συνεχίζω
τώρα με παίζει σε ένα ξυλώδες τέμπο, σκάνε και πιπερομπάχαρα

γη, ξύλα, εσπρέσο, βότανα, μαλακά πιπέρια, αλμύρα
καρύδια & αμύγδαλα με σοκολατούχο γάλα
πωωωωω! θέλοντας να πάρει το ματς από τα αποδυτήρια
μου πετάει απίστευτες σοκολατένιες γλύκες!

Tn2
με τη μία μαντζούνια και βότανα μαζί με καμένη ζάχαρη
έχει φουλ ξηροκάρπια και ένα τολμηρό πιπέρι
για λίγο παίζει και μια light καραμέλα
ενώ κάπου στην άκρη ακούγεται και μια σοκολατίτσα

ναι! τώρα η σοκολάτα λιώνει και πλημμυρίζει το στόμα μου
ενώ στη μαρμίτα βράζει ένα θεϊκό αφέψημα από αγριοβότανα
κι από κάπου έρχονται και μυρουδιές ψημένου ψωμιού

έχω αφεθεί! (και στα δύο)…



2/3:

PC
αποξηραμένα φρούτα, πορτοκάλια, βερίκοκα & αχλάδια
τα ξύλα αποκτούν περισσότερη ένταση, γίνονται λίγο πιο βαριά
αρχίζει και βγάζει μια υγρή παχύρευστη σοκολάτα που τα σκεπάζει όλα

και μετά το γυρίζει σε ξηροκάρπια, με πρίμα μπαλαρίνα ένα έξτρα καβουρδισμένο καρυδάκι
χάνω τη στάχτη απροειδοποίητα, (18 χρονών η μανταμίτσα βλέπετε), και δουλεύω σκούπα-φαράσι



Tn2
φρεσκοσκαμμένο ξερό χώμα, μπαχάρια, κανέλα, ρούμι
βουτυρώνει, και σκάει από το πουθενά μια βανίλια που ψάχνει τη μάνα της και τον πατέρα της
ξαφνικά βαρβατίζει, με πιπέρια που ξυπνάνε από έναν μακρύ ύπνο, κάνοντας ρετροχάλι για θεριακλήδες
κι αμέσως μετά στο καπάκι, βγάζει απ’ το τσεπάκι και μια φούχτα καβουρδισμένους καρπούς
έχει μερακλώσει πολύ…



3/3:

PC
καρύδια, ξύλα, κανέλα, ξηρό χώμα
το σώμα γίνεται πιο θαμπό και αποκτά ένα βάρος, χωρίς να χάνει το πολυεπίπεδο του
σοκολάτα bitter, σανταλόξυλα, ρίγανη, πιπέρια, ξανά καρποί με το τσουβάλι
και λίγο πριν τον αποχαιρετισμό, τα ξανακάνω μπο@ρδ€λο με τη στάχτη…



Tn2
κι όμως, ο διάολος σμουθιάζει!
πετάει βανίλιες, καβουρδισμένους καρπούς, δέρματα και κακάο
με ένα λευκό πιπέρι να δίνει σκέρτσο στο πολύχρωμο τοπίο του τελευταίου τρίτου
στο τέλος, βγάζει και μπόλικες αλμυρές νότες…



Συμπεράσματα:
καπνίζοντας συγχρόνως αυτά τα δύο εξαιρετικά-ελντοραντικά πούρα
τα έπαιξα λίγο ομολογώ, έγινα για λίγο διπολικός
μέθυσα από τα αρώματα φίλοι μου, τόσο, που για ένα διάστημα χάθηκα στο διάστημα!

τι να προλάβω να αφομοιώσω, τι να ευχαριστηθώ…
αφού και τα δύο μαρεβάκια ήταν όχι απλά λουκούμια, αλλά διαπλανητικά ταξίδια
να πω ότι και τα δύο κάηκαν άψογα, χωρίς να μου σβήσουν ούτε μία φορά!
παρόλο το σύνθετο νταραβέρι να φουμάρω και να γράφω συγχρόνως επί δύο
με όλο το πανηγύρι να κρατάει 1 ώρα & ¾ (!) αφού οι τζούρες ήταν αραιές και αβίαστες



τώρα για τα συμπεράσματα…
σίγουρα και τα δύο πούρα έχουν αρκετά κοινά στοιχεία, αλλά και κάποιες διαφορές
με πιο χαρακτηριστική, ότι το tubo είναι ας πούμε πιο μαντζουνάτο
και έχει αναμφισβήτητα περισσότερα floral στοιχεία, (το πέτυχα και στα ντουζένια του)
ενώ η PC λόγω ηλικίας, ίσως είχε «χάσει» και κάτι

…κατά τα άλλα, φοβάμαι πως οποιαδήποτε άλλη εντρύφηση σε λεπτομέρειες
θα οδηγήσει σε λαβύρινθο, και κατά συνέπεια σε λάθος συμπεράσματα
αφού πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη και η απόλυτη μοναδικότητα κάθε πούρου
(θυμηθείτε λ.χ. τις διαφορές ανάμεσα σε κάποιες κούτες Bolivar Coronas Extra που έχουμε φουμάρει μαζί)

τουτέστιν, η ετυμηγορία είναι ολίγον μετέωρη, και κατά τη γνώμη μου στερείται ειδικού βάρους
αφού, για να πούμε τα σύκα και τη σκάφη με το όνομα τους
δεν μου έκανε και καραμπάμ κάποια μεγάλη-αξιοσημείωτη διαφορά ανάμεσα στα δύο
ως γενική αίσθηση βεβαίως-βεβαίως, αφού η παλέτα διέφερε σε κάμποσα σημεία…



σκέφτομαι, κάποια στιγμή προσεχώς, να επαναλάβω τη ίδια συγκριτική δοκιμή
και με δύο αρκετά νεότερα Boli της ίδια όμως ηλικίας, να δούμε τι παίζει και από κει
φίλοι μου, σας ευχαριστώ πολύ που κάνατε τον κόπο να διαβάσετε αυτό το μακρινάρι!

[Τάκης]

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

…όπως το μελέτησα λοιπόν, φουμάρω άλλο ένα ζεύγος
αυτή τη φορά νεολαία, ULA ENE 15 η Petit Corona, MUR NOE 14 το Tubo
τούτα τα δύο δεν τα κάπνισα συγχρόνως, αλλά ξεχωριστά
για την ακρίβεια στο καπάκι, πρώτα το Tubo και μετά από διάλειμμα 10΄ την PC

το σκηνικό του εγκλήματος:



Tubos No2
βγάζει ωραία αρώματα στο pre, καφέδες, κανέλα, και κάτι floral στο βάθος
και κάνει εισαγωγή με ξύλα και πιπέρια με ταυτότητα bolivar, συν χώμα που μυρίζει κλασική Κούβα
τα ξύλα είναι έντονα, λίγο κέδρος, περισσότερη δρυς, ακόμα πιο πολύ κυπαρίσσι
σκάνε καφέδες και μια χούφτα ανάμεικτο καρύκευμα από γλυκάνισο, γαρύφαλλο, μπαχάρι



πετάει και μια ψωμένια πινελιά, αλλά ρε παιδί μου έχει ένα επιθετικό kick που το ακολουθεί απ’ την αρχή
άσε που στη συνέχεια φλατιάζει εντελώς, σε ένα μονότονο ξυλώδες μοτίβο
στο τελευταίο κομμάτι της διαδρομής, επιτέλους στρίβει τιμόνι
με λίγα μαντζούνια, πικρούς καφέδες, δέρματα, και τα πιπέρια να κάνουν πάρτι

από strength βάρεσε κόκκινο, από σώμα θέλει πολύ χρονογυμναστική ακόμα
για να χτίσει τους δι-τετρα-πεντακέφαλους που χρειάζεται
δατς ολ…



Petit Corona
συνεχίζω με τον ίδιο μεζέ και μια παγωμένη να ξεπλένει
(λόγω ζέστης εξωτερικής και εσωτερικής)



η PC βγάζει γλυκά αρώματα στο pre, έχοντας σαφώς έναν πιο μαλακό-γκουρμεδιάρη χαρακτήρα
πράγματι, τα πρώτα puff έχουν κακάο, ζάχαρη και βανίλια, με λίγα λόγια γκολ από τα αποδυτήρια
η σερβιτόρα μου κλείνει το μάτι: θα περάσουμε καλά!



κι ενώ με τρατάρει φουλ ξηροκάρπια, η βανίλια μένει σταθερή στο κρεσέντο της
έρχονται και μερικά ξυλαράκια, σε φάση απαλή και κουλ
ναι, είναι πιο γλυκό, πιο σμουθιάρικο πούρο, με αναμφισβήτητα πιο γεμάτο και ισορροπημένο σώμα

να και η σοκολατίτσα του, απαλή και αυθεντικά νόστιμη
με το σεφ να έχει προσθέσει και ολόκληρους κόκκους πράσινο πιπέρι
μιλάμε για καφέ βελούδο, γουστάρω πολύ κύριοι

κι ενώ βανίλια & κακάο κάνουν το ένα-δύο απειλώντας την εστία μου
σκάει κι ένα κύμα από δέρματα, καρύδια και μπίτερ σοκολάτα
με τα πιπέρια να ανεβάζουν την ένταση στο remix και κάτι floral να παίζει με ολόφρεσκο ζυμωτό ψωμί

αλλελούια…



επίλογος
αν έκρινα από αυτά τα δύο
θα έλεγα πως η Petit Corona χωρίς αμφιβολία είναι «άλλο» πούρο, εντελώς διαφορετικό
(για την ιστορία, αν βαθμολογούσα θα έβαζα 2,5 στο tubo και 4,5 στην pc)

βάζοντας στο τραπέζι και την overall αίσθηση από παλαιότερα καπνίσματα ωστόσο
θα έκλεινα με επιφύλαξη προς την άποψη ότι τα δυο τους, αν και αδελφά πούρα
διαφέρουν σε κάποια στοιχεία στη σύνθεση του blend τους
κι ότι η συχνά παρατηρούμενη γευστική τους «αναντιστοιχία»
δεν οφείλεται απλά στις διαφορές μεταξύ τουμπάτου και μη

όρκο δεν παίρνω πάντως
το κουβανέζικο προτσές έχει δείξει άλλωστε πως είναι μίσχος που λυγάει ανάλογα με το πώς φυσάει ο άνεμος

είπα και ελάλησα, και αμαρτίαν ουκ έχω, (ή όπερ έδει δείξαι)…