Bolivar Champions

[Τάκης]

μια ελεγεία LCD Nikos doc


Cremas 140 x 40
Machine Made, discontinued 2002
Dress 25 in cellophane, Dress 25

η κούτα (NOE 01), ανακαλύφθηκε από μια ταξιδιάρα ψυχή σε τελευταία της περιπλάνηση
σε κάποιο ξεχασμένο καταγώγιο προαστείου όμορφης βασιλοπούλας του Βορρά
έναντι ευτελούς ποσού, σε μια διάσταση όπου μπορούν να συμβούν από θαύματα μέχρι και:
«η συνάντηση μιας ραπτομηχανής και μιας ομπρέλας πάνω σε ένα ανατομικό τραπέζι» (*)



μάλιστα η ευλαβικά βλάσφημη αυτή ποίηση του τυχαίου
τον παρακίνησε να μοιραστεί την υπερκόσμια χαρά του (**) και να τηλεγραφήσει:
«Εύρον πρασίνην πέτραν ωραιοτάτην. Ελθέ αμέσως. Ζορμπάς» (***)



κρεμούλα λοιπόν, μηχανάτη, καταργημένη εδώ και 16 χρόνια



το σώμα δεν μυρίζει σχεδόν τίποτα, ίσως βγάζει μια ιδέα από σελίδες παλιού κιτρινισμένου βιβλίου
και μετά το κόψιμο του κωνικού κεφαλιού, μου ‘ρχονται κάτι ξεθυμασμένα μπαχάρια και χωματίλα
ενώ στο πιο βάθος ακούγονται αχνά μαντζούνια και ξύλα

οι πρώτες τζούρες ξεκινάνε με γλυκά μπαχαρικά που φαίνεται τα ζωντάνεψε η φλόγα
μαζί με light μαντζουνοβοτανικές νότες, δέρματα και σκόνη κακάο
κι όλα δείχνουν πως η μηχανάτη κρέμα ξυπνάει από το λήθαργο της



όχι μόνο ξυπνάει, αλλά με ξαφνιάζει κιόλας
η σκόνη κακάο γίνεται σοκολάτα γάλακτος, τα δέρματα μαλακώνουν και ζεσταίνονται
κι από κάτω χορεύουν σανταλόξυλα, τσάι του βουνού και εύρωστα πιπέρια
το champion στα γεράματα δείχνει πως είναι πραγματικός πρωταθλητής, κάτι σαν Rocky 4 και βάλε
σημειωτέον ότι τα πούρα ήταν γυμνά, παρόλο που η κούτα ήταν από τη σελοφανάτη version



παρασυρμένος από τις μερακλήδικες πενιές, επιχείρησα να πουσάρω λίγο με πιο μερακλαντάν τζούρες
αλλά το πουράκι μου κλώτσησε βγάζοντας πικρά ξυλοπίπερα
όταν το άφησα να ηρεμήσει όμως, εκείνο ήταν εκεί, μυρωδάτο, φορτωμένο, ολοζώντανο
αδειάζοντας όλο το βάζο με το μέλι του, μέχρι την τελευταία ρουφηξιά



οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο?
-όχι όλες δικέ μου, γιατί τελικά δεν ήταν όλες αγάπες…
αυτή όμως η κακομούτσουνη αλλά γλυκοτσούτσουνη κρέμα, αν και δεν υπήρξε ποτέ ακριβώς «αγάπη»
απόψε βροντοχτύπησε την Πόρτα του Άγιου Πέτρου…



(*) Κόμης ντε Λωτρεαμόν: «Μαλντορόρ»
(**) Συνοδεύτηκε κι από άλλες, παράλληλες και ταυτόχρονα εκρηγνυόμενες «χαρές»
(***) Νίκος Καζαντζάκης: «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά»