Μίνι και στο πόδι συνάντηση το μεσημέρι του Σαββάτου που πέρασε στο κέντρο παρέα με γνωστούς και αγνώστους. Τσίπουρο για να ζεσταθούμε και τραπέζι μικρό για να συσφιξουμε τις σχέσεις
Το τραπέζι δεν χώραγε ούτε για σφηνοπότηρο με μεζέδες, ψωμιά, τσίπουρα
, μπύρες (για τους τολμηρούς)και πούρα (Αβάνας & σιγαριλος).
Την τιμητική του είχε ο Κόμης του μαςς ..
Ανάβω τον Εντμουνδο και νιώθω το πρώτο βλέμμα από απέναντι..
Καπνίζαμε συγχρόνως 5 άτομα..
Το χοντρό στικάκι ξεκίνησε άναρχα με πιπέρια, στεγνά ξύλα και μια στιφίλα.
Πίνω, πίνω για να σβήσω την ξινίλα που αφήνει το τελείωμα κάθε τζοΰρας.
Συγνώμη παιδιά,θα ήθελα να σας παρακαλέσω ότι τα κορίτσια που κάθονται πίσω σας δεν μπορούν να ανασάνουν και θα ήθελα να σας πω ή να τα σβήσετε ή να αφήσουμε την πόρτα ανοιχτή να κάνει ρεύμα..
Τα κορίτσα για να επιβιώσουν από την καπνίλα άναβαν το ένα μετά το άλλο το τσιγάρο και το παλληκάρι που ήρθε να ξηγηθεί ξεκίνησε και αυτός το πάφα πούφ α λίγο αργότερα
Για την ιστορία καθάρισε ο συνήθης υπόπτος
Για να λέμε και την αλήθεια μετά το πρώτο μέρος το στικάκι άλλαξε τελείως πλεύση και έγινε γλυκό με τις σοκολάτες του,τους γλυκούς καφέδες,την κανέλα και τα ξυροκάρπια σχεδόν σε κάθε τζούρα.
Τώρα μάλιστα έδεσε το γλυκό.
Το τελευταίο του μέρος το έκανα λίγο μέσα και λίγο έξω στο κρύο μαζί με 2 orismenous και μια βαιμπερική κλήση.
Η κλήση και η συζήτηση μου άρεσε,το στικάκι όχι.Ξαναγΰρισε η πικρίλα,ήρθε το στιφό ξύλο και ο πικρός καφές.Τζούρα και σβήσιμο.Το άφησα κάτω, χαιρέτησα και γύρισα σπίτι.
Ο βαθμός ένα 3/5 και ομολογώ ότι παρά το αδιάφορο 1&3 μέρος του ήταν από τους καλύτερους εντμουνδους που θυμάμαι.