Έγω οφείλω να ομολογήσω , πως δυστυχώς έχω χαλαρώσει αρκετά με τα χρόνια.
Δεν κρατάω σημειώσεις με τα box codes, αν και συνήθως τα θυμάμαι, ούτε κρατώ προέλευση και κόστος. Ούτως ή άλλως θα ήταν ουτοπικό να πιστεύω πως θα ξαναβρώ ίδιους κωδικούς από τους τωρινούς προμηθευτές μου...
Φυσικά όταν ανοίγω μια κούτα και αφου έχω ρίξει βλέφαρο στα εξωτερικά χαρακτηριστικά της, πέφτω με τα μούτρα στο περιεχόμενο. Μάτι, χέρι, μύτη δουλεύουν υπερωρία να μαντέψουν τι θα βγάλει από το καπέλο ο μάγος της Κούβας...
Και πάλι δυστυχώς, αν το περιεχόμενο δεν με ιντριγκάρει, βγάζω στα γρήγορα χαρτιά και λοιπά που περισεύουν και παίρνει τον δρόμο της για τα αμπάρια. Αν πάλι μου αρέσει, τότε, αν είναι σε dress θα τα μετακομίσω σε wooden αντίστοιχης vitola, θα τα τακτοποιήσω και θα τα κρατήσω within reach για τυχόν αποκαλυπτικές φρεσκαδούρες.
Άλλη μια συνήθεια μου που φθήνει , είναι να βγάζω ένα από τα πούρα της κάτω σειράς ή από το κέντρο του cabinet για άμεση κατανάλωση και για πρόωρο τσεκάρισμα.
Φυσικά και η καλή κούτα φαίνεται από το πρώτο κάπνισμα! Όχι από τις πρώτες οπτικές εντυπώσεις όμως... Το κάπνισμα είναι που δείχνει αν έχεις στα χέρια σου διαμάντι ή κάρβουνο. Συνήθως τα πούρα μιας κούτας έχουν μια κάποια σταθερότητα , πάντα στα όρια της Κουβανέζικης αστάθειας και στα ακόμα στενότερα όρια της γεσυτικλης παλέτας του καθενός. Φυσικά ούτε λόγος για κατασκευαστική ομοιογένεια. Μπορεί το ένα με το δίπλα να απέχουν παρασάγκας. Αν και αυτό τα τελευταία χρόνια έχει βελτιωθεί, τώρα που το ξανασκέφτομαι.....
Μετά από δυο τρείς καλές ή κακές φούμες έχεις πια μια καλή ιδέα που παέι η κούτα. Και φυσικά αν είναι κακές δεν έχεις παρά ελάχιστες ελπίδες να γίνουν διαμάντια τα υπόλοιπα. Αν οι πρώτες είναι καλές τότε όλα είναι ρόδινα. Δύσκολα θα πέσουν πολύ ποιοτικά αλλά εύκολα μπορεί και να εκτοξευτούν σε μελλοντική δοκιμή.
Χρονικά δεν υπάρχουν περιθώρια συγκεκριμένα στην περιπτωσή μου. Δεν αφορίζω κανένα φρέσκο πούρο αν μου αρέσει φρέσκο. Τα τσακίζω ανηλεώς και το μόνο που με σταματάει σε περιπτώσεις είναι η περιέργια του τι θα γίνουν στο μέλλον. Τότε συνήθως σταματάω στην μέση περίπου της κούτας και την ξεχνάω για χ ψ ζ χρόνια. Φυσικά έχω φροντίσει για παραγγελία νέας μόλις έχω δει μου αρέσει η παλιά. Κάπως έτσι έχω καταφέρει να έχω και αρκετό παλιό στοκ δικό μου. Αν πάλι η κούτα ήταν μέτρια παίζει δοκιμή ανα περίπου τρίμηνο και βλέπουμε. Σε περίπτωση που και πάλι έχουμε να κάνουμε με μετριότητες συνήθως τα στέλνω και εγώ σε στιγμές που δεν τους δίνω πολύ σημασία.
Το καλύτερο και το χειρότερο πούρο μιας κουτας δεν είναι άμεσα συγκρίσιμα σε όλες τις περιπτώσεις γιατί πολύ απλά συνήθως το πρώτο είναι μόλις λίγων μηνών όταν το καπνίζω , ενώ το δεύτερο μπορεί να έχει πάνω και πάνω από μια δεκαετία. Θεωρώ πως πρόκειται για δυο εντελώς διαφορετικά στικ που είχαν απλά την ίδια αρχή.
Εννοείται πως όταν τελείωνει μια κούτα αστέρι, έχω μια μελαγχολία, η οποία αυξάνεται εκθετικά αν δεν έχω βρει άξιο αντικαταστάτη. Φυσικά πολλές φορές το ψάξιμο του αντικαταστάτη έχει οδηγήσει σε κυνήγι δράκων και μαγισσών με αμφίβολα αποτελέσματα.....
Στην κατοχή μου, όπως αναφέρω παραπάνω έχω κούτες από τα μέσα τις περασμένης δεκαετίας, αρκετές στο όριο της δεκαετίας, πάντα στην λογική της μισής κούτας στην καβάτζα. Φυσικά καμία δεν είναι πια ούτε μισή.
Θα μνημονεύσω μια μαγική 25αδα D4 ΄08 , μερικές δεκάδες 898 του ΄10, μια κούτα Boli Junior του ΄03.....ψάχνοντας θα βρώ και άλλα.... αλλά ποιός μετράει άλλωστε!
Τελειώνοντας θα ήθελα να σημειώσω πως ο καλύτερος τρόπος να αξιολογήσεις ένα πούρο είναι με αγορά κούτας αντι για μεμονωμένα στικ. Θα το συνιστούσα σε όλους τους νέους φίλους να το τολμήσουν. Στην αρχή με κάτι εύκολο και οικονομικό. Θα σας ταράξει η διαφορά ενός Partagas Mille Fleur με 3 χρόνια στον υγραντήρα σας!