για κάποιο λόγο τις τελευταίες μέρες είχα χαρμανιάσει για Illusione
κι έτσι διάλεξα αυτό το χωρίς καθόλου ligero box pressed Epernay, που έχω να καπνίσω κι αρκετό καιρό
το Le Matin, ένα χοντρό 6 ¾ x 46 lonsdale για τα non δεδομένα, είναι το πρώτο από τη σειρά Epernay που βγήκε σε 25άρα κούτα
αφού όλα τα υπόλοιπα γαλλοτραφή του αγαπητού Dion είχαν κυκλοφορήσει σε 50άρες
φτιαγμένα στην Ονδούρα στη Fabrica de Tabacos Raíces Cubanas
εμφανισιακά είναι ένα πανέμορφο κομψοτέχνημα με μεταξένιο wrapper γεμάτο χρωματισμούς
το pre είναι ένα ποίημα από νότες μπισκότου, λουλουδιών, κανέλας και μοσχοκάρυδου
αλλά η αλήθεια είναι πως η εισαγωγή του με ξαφνιάζει λίγο, όντας ελαφρώς άξεστη σε μοτίβο γη-ξύλο-πιπέρι
μέχρι που μετά από κάποιες τζούρες το τεκνό του Giolito επιτέλους στανιάρει κι έρχεται στα ίσια του
από κει κι ύστερα η παράσταση περιελάμβανε όλα τα γνωστά και καθόλου εξαιρετέα του Epernay menu
το πούρο έφτιαξε μια χυμώδη βελούδινη κρέμα με συστατικά δέρμα, μέλι, κέδρο, εσπρέσο, και γύρη λουλουδιών
με μια σκανδαλιστικά νόστιμη πικάντικη-πιπεράτη νότα πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα
μετά τη μέση έγινε τελείως επιδόρπιο, προσθέτοντας στο ήδη πλούσιο πιάτο σοκολάτα γάλακτος, καρύδια, φιστίκια, και κανέλα
αφήνοντας ωστόσο για το τέλος μια bitter και ολίγον dry πλευρά να αιωρείται σαν ερωτηματικό
από το πούρο όλα τα λ7 ήταν το «μεσαίο» κομμάτι της διαδρομής
το οποίο έβγαλε πραγματικό πλούτο σε μια φαντεζί παράσταση ισορροπίας και φινέτσας
θυμίζοντας μου για μια ακόμα φορά γιατί μου αρέσει να χάνομαι στις «ψευδαισθήσεις» των Illusione
το Le Matin ήταν κι εκείνο που έβαλε το τελευταίο λιθαράκι στην εμπορική καταξίωση των πούρων του DG
κατακτώντας την 7η θέση στο top-25 του CA το 2010, (το δρόμο είχε ανοίξει το CG4 το 2007 παίρνοντας την ίδια θέση)
μέχρι εκείνο το διάστημα τα Illusione ήταν περισσότερο γνωστά σε μυημένους κύκλους
και η διάθεση τους γινόταν αποκλειστικά από το New Havana Cigars (από κει τα πρωτογνώρισα κι εγώ)
