Re: The pleb sessions: Session 1 – JLP Brevas vs Toscano Classico Battle Royale
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Οκτ 22, 2020 6:48 pm
σας έχει συμβεί να κολλήσει στιγμιαία ο εγκέφαλος κι άλλο να βλέπει κι άλλο να «διαβάζει»..??
κι ύστερα να περνάει συνέχεια το οφθαλμικό σκάνερ αέρα-πατέρα πάνω από κοτζάμ JLP και να διαβάζει κάθε φορά Quintero..??
ε, αυτό έπαθα χθες, για λόγους άγνωστους, χαμένους στη μετάφραση του εσώτερου κόσμου μου
πιστός όμως όχι μόνο στο πνεύμα αλλά και το γράμμα του thread, επανορθώνω πάραυτα
αφού φρόντισα να προμηθευτώ το δίδυμο-φωτιά του επιστήμονα
πάμε λοιπόν για back to back double penetration JLP Brevas vs Toscano Classico
σε ντεκλαρέ pleb σκηνικό με pairing Μαλαματίνα και μεζέ παστή σαρδέλα και ελίτσα
όχι, δεν παίζουμε, ούτε είμαστε του ντεμέκ, μπλαζέδες no pasaran ρε, pleb ή θάνατος!
…τι σημαίνει όμως «pleb»?
ακούγεται σαν κάτι υποτιμητικό αλλά δεν είναι απαραίτητα
σίγουρα πρόκειται περί διφορούμενου και αφηρημένου όρου
που αναλόγως περιεχομένου έχει θετική ή αρνητική αύρα, κάτι σαν το “cult»
σε πρώτη ανάγνωση σημαίνει ο πληβείος, ο λαουτζίκος, η μάζα
και γενικά δηλώνει τα κατώτερης υποστάθμης άτομα (ακόμα κι αν τυγχάνουν αριστοκρατικής καταγωγής)
η πλέμπα απέχει παρασάγγας από τη χλέμπα, η δεύτερη έχει μόνο αρνητική-υποτιμητική σημασία
(ένας χλεμπονιάρης δεν θα γίνει ποτέ pleb-er)
το επίθετο πλεμπαίος χαρακτηρίζει τη σάρα και τη μάρα της πλέμπας, προσδίδοντας αρνητική σημασία στο ουσιαστικό
πλεμπαίοι μπορεί να είναι από φτωχοί μαϊντανοί μέχρι νεόπλουτα ξεπλύματα
και γενικά πουθενάδες, που δε νιώθουν στο κορμί και την ψυχούλα τους τις κοσμικές δονήσεις
από τους χύμα αναρχοάπλυτους μέχρι τους βουτυράτους ψευτομπουρζουά μπλαζέδες
αντίθετα, το επίθετο πλεμπικός έχει θετικό πρόσημο και χαρακτηρίζει τους «σωστούς» plebers
οι τελευταίοι ευδοκιμούν οπουδήποτε, ενώ οι πλεμπαίοι ζουν στην πλεμπάγια
τέλος, να πούμε πως όσοι σφίγγονται λίγο να συμμετάσχουν στο project, καλύτερα να μην το κάνουν
έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να «νιώσουν» ποτέ
η καρδιά του δικέφαλου JLTOSC κτήνους δεν χτυπάει στο «ποιο είναι καλύτερο»
ανοίγει για να υποδεχτεί όλα τα τριγύρω πεφταστέρια που βλέπουν μόνο οι αθεράπευτοι tobacco hidalgos
οι υπόλοιποι μην κάνετε τον κόπο να ψάξετε καθόλου, δεν θα βρείτε ποτέ λουλούδια στον σκουπιδοτενεκέ
και μετά τα απαραίτητα προκαταρκτικά τα οποία τεχνηέντως χρησιμοποίησα δίκην λιπαντικού
μπορούμε να προχωρήσουμε στο δια ταύτα, τη διπλή δλδ διείσδυση στον απατηλό κόσμο του Χοσέ και της Τόσκας
αναζητώντας (μαζί με τη φιλοσοφική λίθο των αλχημιστών) και το κλειδί που ανοίγει τη Μαγική Πόρτα της Υπερ-Μη-Πραγματικότητας
εν άλλοις λόγοις, τη βαθύτερη ουσία αυτού που είναι και όχι αυτού που φαίνεται
πρώτα όμως ένα μουσικό διάλειμμα το οποίο σας συνιστώ να απολαύσετε ολόκληρο
θα λειτουργήσει χαλαρωτικά μυώντας σας με υπνωτιστικό τρόπο στα μυστικά του παράλληλου σύμπαντος του ΚΚ (καπνικό κάρμα)…
JLP
μαυριδερό, κατασκευαστικά λεβέντικο, καλοτυλιγμένο, λαδερό
εξωτερικά μυρίζει αρωματικά έλαια και χώμα
στο ρούφηγμα βγάζει σταφίδες, σοκολάτα υγείας, και κίτρο
Toscano
έχει το γνωστό ζαρωμένο – σκοροφαγωμένο σουλούπι
μυρίζει βερνίκι παπουτσιών, φωτιστικό πετρέλαιο, παστή ρέγκα, και τη μούργα που βγάζουν οι αλεσμένες ελιές
στο ρούφηγμα φορτώνει βενζινόκολλα, ροκανίδι, αγγουράκι τουρσί, και μουρουνέλαιο
ήδη έχω φτιαχτεί
JLP
οι πρώτες τζούρες έχουν ένα βελούδο της φτωχολογιάς
με νότες από ανθόνερο, γλυκό ξύλο, και μια ιδέα γκρέιπφρουτ
ο συνδυασμός σαρδελίτσα-Μαλαματίνα δημιουργεί ίντριγκες απαγορευμένου γευστικού σκαλαθύρματος
Toscano
οι πρώτες τζούρες φορτώνουν βενζίνες στο ρεζερβουάρ
ακούγονται και μια μαργαρίνη μαζί με υποψίες από ιδρωμένο δέρμα οικιακού τετράποδου
η αλμύρα της σαρδέλας του προσθέτει γλύκα, το όξινο της ρετσίνας αφήνει μια υπόνοια γευστικής licking αμαρτίας
JLP
για κάμποσες τζούρες μένει σε ένα υπέροχο γλυκό τίποτα
με μαλακά puffs από ζαχαρόνερο, άγλυκη καραμέλα, και γλυκάνισο
σιγοβράζει κι ένας μαύρος καφές συνοδεία πευκόξυλου
είναι φανερό πως καίγεται πιο γρήγορα από την Τόσκα
Toscano
νότες από καμένο κερί, γλυκό ξύλο, μέταλλα, λιβάνι, και τριμμένο πιπέρι
είναι εξίσου φανερό πως καίγεται πιο αργά από τον Χοσέ
JLP
ολοκληρώνει το performance με μόκα, γη, ξερή μουσταλευριά, κίτρο, και τσίλι
καθ’ όλα ευπρόσωπη φούμα ο Χοσέ και δεν του το ‘χα
Toscano
ρεβιθοκαφές, λάδι αυτοκινήτου, σιρόπι ξύλου, λιθώδεις ριπές σαν να χτυπάει η αξίνα πάνω σε πέτρα
μαζί με μπόλικο «θα σου βάλω πιπέρι στο στόμα»
εντός, εκτός, κι επί τα αυτά η Τόσκα, μου έδωσε ό,τι ακριβώς περίμενα
όπως έγραψα και χθες στο «κατά λάθος εξεπίτηδες» (ου γαρ έρχεται μόνον Τάκη):
περιέχει ολίγη «χυδαιότητα» να κάνεις αφισιοναδικές συγκρίσεις ανάμεσα σε δυο cult διαμάντια
συνελόντι ειπείν, και μόνο για την οικονομία του thread, θα δηλώσω πως καπνιστικά κέρδισε το Χοσέ
παρόλα ταύτα δεν βρίσκω λόγο να αλλάξω τη βαθμολογία μου: «ένιωσα» το Toscano περισσότερο…